Vagabundo

Sıcak bir akşam, kadehler çınlıyor, mikrofonun başında dünyanın en kendinden emin yüzüyle biri, tüm erkeklerin aynı olmadığını kanıtlıyor. Müzik bir şaka gibi akıyor, ama hafif bir meydan okumayla sanki "Boşverin, herkesi aynı kefeye koymayın" demek ister gibi. Dans pisti eşlik ediyor, yarısı ironiyle, yarısı inançla, diğer yarısı ise sadece ritme ayak uydurarak. Sözler basit, neredeyse bir tost gibi. Onlarda övünme, çekicilik ve bir tutam tiyatro var, ama tam da bu her şeyi dürüst yapıyor. Çünkü sadakat, meğerse gitarla, Latin ritmiyle ve yarım ağızla gülümsemeyle eğlenceli gelebilirmiş.