DILUVIO

Pencerenin dışındaki fırtına istediği kadar bekleyebilir, gerçek şimşekler hiç de orada çakmıyor. Hava sıcaktan titriyor, nefes alışverişi uzun zamandır her şeyin kontrol altında olduğunu sanmaktan vazgeçmiş olanlarınki gibi düzensizleşiyor. Burada duygularla ilgili değil, çekimle ilgili, aklın bedene teslim olduğu ve tatlı bir şekilde sorumsuzlaştığı o kısa anla ilgili. Bit, yaz yağmuru altında kızgın asfalt gibi yuvarlanıyor: yapışkan, gürültülü, felaket vaat eden ama kaçmak istemeyeceğiniz bir felaket. Bu ritimde masumiyete yer yok: sadece ten, çınlayan kahkahalar ve kendinden utanmayan bir arzu var. Her şey hızlıca çözülür, ancak buğulu camdaki parmak izleri gibi uzun süre kalır.