Amore Disperato

Deniz kenarındaki eski bir sokak gibi aşk, düşüşlerini ve alışkanlıklarını her şeyi bilir ama yine de kapıyı açar. Öpücükle inatçı kavga arasında sınır kalmamıştı: ya ateş ya da küllerde ısınma alışkanlığı. Sabah dumanında başını kaybetmenin ne kadar kolay olduğu ve daha sonra başkalarının izlerini takip ederek kendini ne kadar uzun süre aradığın ne kadar komik. Yine de bu kaosun içinde dürüst bir şey var, acı bir itiraf gibi duyulduğunda ve affetme çığlıkla aynı nefeste saklandığında. Sanki tüm hayat, kimsenin başaracağımıza dair söz vermemesine rağmen, bitmeyen bir "yine de birlikte" gibi.