Sto bene al mare

Deniz, birisi olma fikrinin kendisinden bir mola gibi. Dalgalar acele etmeye, kariyer yapmaya, CityLife'taki kadeh sayısıyla anlamı ölçmeye gerek olmadığını fısıldıyor. Güneş kaygıları eriterek, iz bırakmadan yukarı çıkan ve patlayan tembel hava kabarcıklarına dönüştürür. Her şey biraz yapışkan, biraz tuzlu oluyor ama sanki hayat bir anlığına ciddiyetten izin vermeye karar vermiş gibi şaşırtıcı derecede hafifliyor. Ve bu umursamaz keyifte, kremin kokusu, Marlboro ve artık acımayan, sadece su üzerindeki güneş yansımasında bir yerde parıldayan bir aşk dramının ipuçları karışıyor. Görünüşe göre hiçbir şey çözülmedi ve çözülmesine de gerek yok. Sadece nefes alabilir, gülüp, gün batımına kadar olsa bile sebepsiz yere mutlu olmaya izin verebilirsin.