16 Marzo

Aşk çığlıkla değil, kapanan bir kapının sesiyle sona erdi. Her şey açık gibi görünüyor ama sanki yeni bir rüzgar geçmiş gibi garip bir tat kalıyor ve oda daha soğuk oldu. Sesinde ne umutsuzluk ne de yalvarma vardı, sadece yorgun bir "tamam" vardı. O aşama, suçlu aramadığınız, sadece anladığınız aşama: oyun bitti, ışıkları kapatabilirsiniz. Bu ritimde, hala hisseden ama zaten bırakmış olan bir insanın hafif bir çılgınlığı var. Kırmıyor, yırtmıyor, sadece kanıtlayacak bir şey kalmadığında ortaya çıkan o sessiz vakarla çekip gidiyor. Ve o... o, sanki şimdiden bir sonraki martı, bir sonraki "bir anda olur"u arıyor. Ama martın hiç gelmeyeceğini kim söyledi?