La tana del granchio

Tıpkı uzun bir yazın ardından ciltte kalan deniz tuzu kokusu gibi, şarkı da aynı anda yorgunluğu ve hassasiyeti içinde barındırıyor. İçinde her şey biraz yerli yersiz: susan bir gitar, delik çantası, güneşte arabada unutulmuş bir aşk. Ama bu karmaşada garip bir sıcaklık var, sanki biri doğru kelimeleri bulamadan duygularını sessizce itiraf ediyormuş gibi. Kavga sonrası akşam esintisi gibi, serin, inatçı, neredeyse affedici geliyor. Her kıta, çoktan bitmesi gereken ama kimsenin ilk adımı atmaya cesaret edemediği bir konuşma gibi uzuyor. Yine de sesinde bir şefkat duyuluyor, "seni seviyorum" demeye çalışırken yarıda takılıp kalan biri gibi, sakar ve gerçek.