All At Once

Monitör bir portal gibi parladığında gece lambasına gerek yoktur - gerçekliğin artık o kadar da önemli olmadığı bir yer. Burada her şey parıldayan ekranın etrafında döner: pencerenin dışındaki karanlık, kulaklıklar, müzikle birlikte uğultu yapan ve canlanan makine. Bu neredeyse 21. yüzyılın romantizmi - ormandaki ateşin yerine mavi bir ışık yanıyor, “samimi” sohbetlerin yerine yaratılmış seslere dalmak var. Ve bunda çocukça bir samimiyet var: dizüstü bilgisayarın içindeki küçük dünya birdenbire sizi tamamen içine alan bir evren haline geliyor.