Enter The Void

Sanki tüm duvarların birdenbire yavaşça ama kaçınılmaz bir şekilde içe doğru kaymaya başladığı bir odada bulunmak gibi. Ve sen, dışarıda ışık, ferahlık ve kollarını açmış biri olduğunu biliyorsun, ama şimdilik sadece kendi “ooh”unun yankısını duyuyorsun. Bu umutsuzlukla ilgili değil, daha çok, neredeyse yok olmuş olsa bile, içini ısıtan şeye tutunmak için inatçı bir arzu ile ilgili. Müzik, özlemi hafifçe gıdıklıyor, ama bitirmiyor - aksine, her boşluğun bir ters yüzü olduğunu ve oraya hala ulaşılabileceğini hatırlatıyor.