Nocturne

Uyku sanki gerekli gibi, ama gece kendisi kovalamaca oynuyorsa ne gereği var? Lamba yanıyor, telefon avucumda ısınırken, düşüncelerim komşunun asansöründen daha hızlı dönüyor. Her şey basit gibi görünüyor: ara ve sessizlik gelsin. Ama hayır, biraz merakı sürdürmek, “biraz daha” ile “artık kesin” arasındaki sınırda kalmak daha keyifli.

Buradaki müzik, sanki sabahın üçünde mutfaktaki ışık gibi: sıcak, neredeyse samimi, sıkılmayacağınızı vaat ediyor. Sabah, gözlerinize torbalar oluşsa bile, buna değdi.