MEiNE GESCHiCHTE (Happy-End)

Burada ses seviyesi desibel cinsinden değil, var olma hakkı cinsindendir. Metinde bir salıncak sallanıyor: bazen çok sessiz ve fark edilmez, bazen çok gürültülü ve rahatsız edici. Her zaman “yanlış” - bazen “çok az”, bazen “çok fazla”. Ve ne kadar şablona uydurmaya çalışsalar da, sonuç yine de aynı: bazıları için her zaman yetersiz.

Ancak bu “nie genug”un arkasında bir şikayet değil, bir meydan okuma duyuluyor. Artık saklanmaktan yorulan, uyum sağlamaktan vazgeçen ve şimdi de sonuna kadar giden bir ses. Filtreler olmadan, parlaklık olmadan, inatçı bir kararlılıkla kendi yolunda ilerleyen bir ses. Ve yine “yanlış” olsa bile, bunun artık hiçbir önemi yok.