Monarcha

Siyah Cayenne'in parlaklığı hissi ve kendi manifestodaki cüretkarlığına yüksek sesle kahkaha: sanki kelimeler plakalara ve siyasi afişlere yazılmış gibi, iktidarın krom gibi parladığı ve vaatlerin hem tehdit hem de şaka gibi duyulduğu yerler. Kaba ironi satırlarda kayıyor, "yönetim" hayalini gündelik absürdlükle karıştırıyor ve bu kontrastta garip bir sıcaklık ortaya çıkıyor, sanki biri kasıtlı olarak gerçeklikle rulet oynuyormuş gibi. Vuruşun nabzı hayal gücüne çalışır, motor ritmi eski iktidarın mimarisindeki siyah yılan, konvoy, puro gibi görsel karelere iter; sözler keser ama gülümser, karton devrimi ödülü olarak "özgür cumalar ve sıcak perşembeler" vaat eder. Çıkışta, aynı anda yüksek sesli, öz-ironik ve lanet olası doğru olduğu için dinlemesi keyifli, görkemli fanteziler ve sıradan çöplerden oluşan bir kokteyl hissi kalıyor.