Do picia i mordobicia

Düşük bas, yıpranmış bir ceketin ter, bira ve eski antrenman kokusu gibi sarıyor, ses satırları sanki ringe atılan bir eldiven gibi fırlatıyor; her nakaratın aynı anda dostluk ve küçük çaplı yaramazlık duvarına bir tuğla olduğu hissi. Vokal bazen somurtkan bir şekilde cesaretlendiriyor, bazen de sanki savaş sonrası verandada biri eski kahramanlıkları hakkında şaka yapıyor ve hemen kadeh kaldırıyormuş gibi, özgüveni keskin bir şekilde kırbaçlıyor. Nakarat, yumruk ve bardakla dünyayı ölçmeye alışmış olanlar için bir savaş çığlığı ve bir sakız gibi işlev görüyor: eğlence için, hesaplaşmalar için, yanında kalanlar için içiliyor, diğerleriyle ise daha sonra ilgilenilecek. Hafif bir gülümsemeyle, antrenmanların ve sahnenin, kahkaha ve surat asıklıklarının acıyla yan yana geldiği bir ringde nasıl birleştiği duyuluyor ve bu gösteriş değil, şirketin sıcak, kaba gerçeği.