Póki to trwa

Kaba, dürüst ve acı verici derecede tanıdık - kelimeler cam parçaları gibi uçuşuyor, ama onlardan bütün bir resim oluşuyor. Burada parlaklık ve poz yok, sadece beton avluların kokusu, sokak lambalarının ışığı ve acı bir ironi var: bazen balo, bazen depresyon, bazen akşamdan kalma bir torbacı, ama günün planları yine de toz olup uçuyor.

Her kıtada kendine yazılmış bir mektup gibi - küfürlü, ama gerçekten canlı. Bugün her şeyin “normal” olduğu, ama yarın her şeyin mahvolabileceği garip bir gerçek. Ama kaosun ortasında yine de müzik kalıyor - diğerleri vazgeçtiğinde tutunabileceğin son ip. Ve satır aralarında yorgun ama inatçı bir söz var: söylendiği gibi olacak.