0.420.061

Eski okul havası, yağmur kokusu ve baslardan gelen hafif toz kokusu - hepsi pozun olmadığı, ama gerçeğin dolu olduğu kafiyelerde karışmış. Her satır, binlerce kez üzerinde yürüdüğümüz eski asfaltta bıçakla kesilmiş gibi, ama yine de söyleyecek bir şey var. Burada trendlerin peşinde koşulmuyor, filtrelere ve işbirliklerine ihtiyaç duyulmuyor - sadece ses, hafıza ve hayata karşı biraz yorgun ironi var, ki bu “nuči blu”, ama yine de dumanlı mutfakta taze kahve gibi kaynıyor.

Pencerenin dışındaki dünya yeni bir şekilde gürültülü, ama içeride aynı sakin inatçılık var: kendi fikrinde ısrar etmek, kendi düşüncelerini içmek ve hype değil, gerçek kokan satırlar yazmak.