Mis 36

Yumuşak gece lambasının ışığı altında yankılanan dürüstlük - sanki biri kendine yüksek sesle fısıldıyor, sonunda duyabilmek için. Kelimeler, her şeyi kontrol altında tutma alışkanlığından doğan resmin son dokunuşları gibi geliyor, ama resimde kendi kurallarından duyulan yorgunluk da belirginleşiyor. Burada çığlık yok, ama sert bir nefes var - ya koşulsuz sev ya da geç olmadan bırak.

Müzik, suçluluk ve özgürlük arasında ince bir çizgi çekiyor, yaz sonunda ıslak asfaltta adım atmak gibi: acele etmeden, ama kendinden emin. Bunun öfkeyle değil, artık kendini seçmekten korkmadığın bir nefesle ilgili olduğu hissediliyor. Ve bu kırılgan kararlılıkta garip bir güzellik var - sıcak, dürüst ve kaçınılmaz, uykusuz bir gecenin ardından gelen sabah gibi.