Stand by me, Stand by you.

Burada her şey içimizi ısıtan sadelik üzerine kuruludur: sıradan günler, alışılmış jestler, hatta küçük kavgalar - ve yine de her an, yanımızda tam da o kişinin olduğunu kanıtlar gibi gelir. Veda ederken yapılan hafif bir “pis-sign” herhangi bir “seni seviyorum”dan daha güçlü bir büyüye dönüşür, tesadüfi bir övgü ise tüm bir hayatın yakıtı olur.

Hikaye neredeyse masalsı bir şekilde sunuluyor: beceriksiz kahraman ve yerinde duramayan prenses, “7,5 milyarda bir” karşılaşma, öpücükler, aile, yaşlılık... Evet, klişe, evet, banal, ama tam da bu yüzden dokunaklı. Çünkü sonuçta mutluluk, sıra dışı olaylarda değil, en öngörülebilir sözlerde, onlara inanacak şekilde söylenen sözlerde bulunur.