I wonder

Şarkı, alışılmış dünyanın aniden durup biraz sinematik hale geldiği anı andırıyor: renkler değişiyor, sesler kayboluyor ve içimizde sadece etrafımızdaki her şeyden daha yüksek atan kalbimiz kalıyor. Her şey suluboya ile çizilen bir resim gibi - çizgiler bulanıklaşıyor, boyalar akıyor, gökkuşağı renklerine dönüşüyor ve tam da bu bulanıklıkta gerçek doğuyor.

Şarkı, gerçek “ben”ini aramak, uyum sağlamayı bırakıp ilk kez kendi paletini eline almanın ne kadar zor olduğu hakkında. Orada keskin vuruşlar yok - sadece narin, neredeyse şeffaf tonlar var ve bunlar yavaş yavaş dürüst bir resim oluşturuyor. Ve bu dalgalı, tatlı belirsiz atmosferde umut saklanıyor: doğru rengi bulmak yeter, o da sisi ışığa dönüştürecek.