it’s okay

Sözler sanki dışarı çıkmak istiyor ama yarı yolda takılıyor - ya bir itiraf, ya bir rica, ya da sadece kendi şüphelerinin yankısı. Müzik bu tereddütleri yumuşak bir ritimle kucaklayarak, güvensizliği neredeyse rahatlatıcı bir “tamam”a dönüştürüyor. Sanki tutmak ve aynı zamanda bırakmak gibi bir istek var, çünkü daha fazla uzatmak imkansız.

Her şey, kalp ve akıl arasındaki içsel bir çekişme gibi geliyor, burada kazanan yok, ama bırakmayan bir ritim var. Şarkı, hassasiyet ve şaşkınlık arasında dengeleniyor ve bu sallantılı ortada garip bir rahatlama doğuyor: kırık kelimeler bile melodiye dönüştüğünde ve “bilmiyorum” herhangi bir “sonsuza kadar”dan daha dürüst geldiğinde.