Sabah Olmadan

Bu şarkıda rüya ve gerçeklik o kadar iç içe geçmiştir ki, gecenin nerede bittiği ve sabahın nerede başladığı anlaşılmaz. Önce rüyada tesadüfi bir karşılaşma, ardından ani bir uyanış, şafak sökene kadar akan gözyaşları ve o kişinin görüntüsünün hiçbir yere kaybolmadığına dair takıntılı bir his. Gözler gözlerde, eller ellerde kalır, mesafe artık bir gerçek olsa bile.

Müzik yumuşak ama hüzünlü bir şekilde çalar, sanki biri yarı karanlıkta anılarını fısıldıyormuş gibi. Ve bu tekrarlanan “seni düşündüm sabah olmadan” mantrasında hüzünden daha fazlası var: her şeyin bir bütün olduğu anı, en azından hafızanın gücüyle tutmak arzusu. Bazen hayat böyle geçer - söylenmemiş rüya ile fazla dürüst sabah arasında.