Kopamam Senden

Sanki tüm dünya bir anda çökmüş gibi - dağlar, duvarlar ve onlarla birlikte tüm hayaller. Müzik, boşluğa doğru bir çığlık gibi geliyor: “gitme”, “bırakma”. Sözler, sanki kalbe kanla yazılmış gibi, canlı canlı kesiyor ve melodi bu itirafın ağırlığını daha da vurguluyor.

Burada hafiflik yok - sadece parmakların arasından kayıp giden aşka umutsuzca tutunmak var. “Unut” ifadesi neredeyse alaycı geliyor, çünkü her hücrenin yaşadığı şeyi unutmak imkansız. Ve tüm bu dramatik yırtılmanın arasında basit bir gerçek kayboluyor: bazen en yüksek dağ bile bir insanın “sevmiyorum” demesinden daha hızlı yıkılır.