Wir tanzen den Regen weg

Sanki fırtınadan sonra güneşin aydınlattığı devasa bir salon gibi: ıslak asfalt kokuyor, ama ışık sızmaya başlıyor ve hava o kadar taze ki baş dönüyor. Tüm korkular, buruşuk hata listeleri, gözyaşlarından ıslanmış kağıtlar - bir anda önemsiz hale geliyor. Gürültülü bir grup, karışan sesler, havada sallanan eller - ve işte yağmur artık bir tehdit değil, sanki yarın müzik olmayacakmış gibi dans ettikleri bir dekor.

Bu ritimde, uykusuz bir gecenin ardından içilen sabah kahvesinden bir şeyler var - acı, canlandırıcı, dürüst. Sanki biri fısıldıyor: bak, hayat hala burada, bulutlar alçakta olsa bile. Ve güneş yavaşça çatının kenarından çıkarken, her şey mümkün gibi görünüyor: uçmak, bağırmak, boğazın kısılana kadar gülmek, dünün kalıntılarını silmek için dans etmek.