Diablita

Gece sıcağında, arzu her türlü nezaketten daha yüksek sesle konuşur: kelimeler, sanki anlamdan daha önemli olan, dokunmanın enerjisiymiş gibi zıplar. Burada her şey “şimdi ve hemen” ile ilgilidir - atlama, ısırma, zevk çığlığı ve sadakatle ilgili hafif kaba bir şaka, sanki aşk hikayelere yazılmış ve zaten beğenilmiş gibi. İroni, samimiyetin bir gemi kaptanının coşkusu ve Cazal gözlüklerinin reklamı ile sunulmasıdır - lüks ve şehvet, sanki seks ve markalar programlıymış gibi.

Bu gürültülü özgüvenin arkasında bir kırılganlık görünüyor: boş yatak, eski sevgilinin araması, “ömür boyu” sözleri ve kapıya bırakılmış menekşe buketi. Cesaret, özlemle karışıyor ve garip, sıcak bir karışım ortaya çıkıyor: hem tehlikeli, hem de ev gibi yakın. Tüm bu hikaye duman, Amsterdam imaları ve sabah yorgunluğu kokuyor, bu da en gürültülü gecelerin bile bir gün şafakla sona erdiğini hatırlatıyor.