だから僕は音楽を辞めた

Bu gökyüzünün altında her şey çok basit görünüyor - rüzgar, öğle vakti, birisi birisini bekliyor. Ama içimizde, gerçekleşmemiş planlar, sonsuz “nasıl yaşayacağım” ve “bana ne olacak” soruları ile kaos hüküm sürüyor. Şarkının sözleri bazen dünyayı somurtkan bir şekilde eleştiriyor, bazen de onun karşısında çaresizliğini itiraf ediyor. Bu müzik, sanki daha başlamadan yorgun düşen gençlik hakkında; hayallerinden vazgeçsen bile kurtulamadığın alışkanlıklar hakkında.

Keskin sözlerin arasından yine de inatla sıcak bir şey sızıyor - herkese kızgın olan, ama yine de defterine geleceğini çizmeye devam eden bir genç gibi. Burada acı, yorgunluk ve bir zamanlar şarkıların en önemli şey olduğuna inanan eski haline karşı garip bir şefkat var.