P.I.B

Kaba ritim, avludaki beton duvarlar gibi baskıcıdır ve bu dizelerde metal kokusu, sigara dumanıyla dolu bir oda ve çok pahalı olan özgürlüğün kokusu hissedilir. Burada altın yaldız yoktur, sadece koşudan sonra gelen hırıltılı nefesler ve soğuk esintisi olan kısa cümleler vardır. Para, parmaklıklar arasından bozuk para gibi ellerden kayıp gidiyor, ama heyecan devam ediyor: gol atmak, büyük para kazanmak, herkesten bir adım önde olmak.

Görüntüler projektör ışıkları gibi parıldıyor: mahkemeler ve tribünler, avukatlar, NBA soyadlarıyla oynanan sokak basketbolu, açmaktan daha kırması daha kolay kilitler. Her şey kasıtlı olarak ağır, abartılı, gereksiz süslemelerden yoksun geliyor. Bu bir zafer marşı değil, hayatta kalmanın hikayesi - yumruklarla, zekayla, hızla. Ve ritim devam ederken, bir şey açık: kimseyle karşılaştırmak yok, çünkü burada, en zorlu dönemleri atlatmış ve kaostan silah yapmayı öğrenmiş olanların kendinden emin konuşmaları var.