Adriano

Kulüp havası ruj ve benzin kokuyor: hikayelerde sahneler yırtılırken, canlı ışıkta anlaşmalar ve küçük dramlar yaşanıyor. Sözlerle anlatmak gerekirse, bu kızın portresi, düzgün bir vücuda sahip, arkadaşları her zaman yanında, bir ayağı şovda, diğer ayağı girişteki kuyrukta: her şey görünürde, her şey kontrol altında, ama aynı zamanda biraz boş. Ses, sanki profilini karıştırıyor, kilometreleri ve onu ulaşılmaz ve aynı zamanda çok kolay incinebilir kılan küçük hileleri işaret ediyor.

Beat'in altında alışılmış yükseliş ritmi duyuluyor: Mercedes-Viano, salonda on beş kişi, “çeke geri dönmek” ve Adriano gibi isimlerin gambiti - bunlar sadece replikler değil, hayatta kalma kartı. Övünme yorgunlukla, gösterişli şıklık ise pragmatik bir anlaşmayla yan yana: aşk hemen ertelenir, yüzük öngörülmez, ama hesap ve hayal kırıklığına uğratmayacak bir motor vardır. Tüm bu parlak koşuşturma, akşam maskesi gibidir - güzel parlar, bir saniye ısıtır, ama sonra yine ışığı kapatmak ve gerçekte ne kaldığını anlamak istersiniz.