you're a star

Şehir yorgunlukla nefes alıyor, pencereler yabancı hayatlarla parlıyor ve içeride tek bir inatçı arzu uğultu yapıyor - kaçmak. En azından beş dakika için, en azından gerçekten nefes almak için. Burada her şey sanki değişim beklerken donmuş gibi ve sessizlik bile bir alarm gibi çınlıyor: “biraz daha - ve hepsi”.

Ses, kaçış öncesi bir fısıltı gibi geliyor: kurtuluş vaat etmiyor, ama yön gösteriyor. Bitişler arasında umut yankıları parıldıyor - şüpheyle karışık, kırılgan ama canlı. Gözlerini kapatıp bir adım atarsan, duvarlar gerçekten ayrılabilir ve hava daha hafif hale gelebilir gibi görünüyor. Çünkü bazen “buradan çıkmak” bir yerle ilgili değil, her zaman kim olduğunu hatırlamaya cesaret etmekle ilgilidir: küçük, ama parlak, gerçek.