Cristaline

İlk saniyelerden itibaren, şampanyadan daha ağır bir havanın olduğu ve fotoğraf makinelerinin flaşlarının kavşaktaki trafik ışıklarından daha sık yanıp söndüğü bir kulübün ortasında olduğunuzu hissedersiniz. Her şey parıldıyor, dönüyor, gürültü yapıyor: kimisi kafasını, kimisi telefonunu, kimisi de son sinirlerini kaybetmiş durumda. Ama tam da bu kaotik kakofonide enerji doğuyor - sabahın ilk ışıklarına kadar sizi ayakta tutan enerji, “vitaminler” çoktan bitmiş olsa bile.

Tekrarlanan “attention” hem bir uyarı hem de bir davet gibi geliyor: hazır ol, şimdi çatı uçacak. Bu düşünmek için bir müzik değil, yarını unutmak, dumanın içinde dans etmek ve kendine biraz çılgınlık izin vermek istediğin anın soundtrack'i, çünkü gece her şeyi siler.