PERRA MADRE

Çok uzun bir gecenin ardından gelen bir vahi gibi geliyor, bardakta sadece acı ve yabancı öpücüklerin yankısı kalmış. Metin, küstahlık ve kırılganlığın bir karışımını taşıyor: sanki bir parti, Maria ve unutmak için haplar var, ama her kıtada yine de bir şey hissediliyor - kaybın boşluğu. Eşdeğer bir şey bulabilirdi, ama bulamıyor. Bu yüzden sınırda yaşıyor: dişlerinin arasından kahkaha, küfürlerle itiraf ve “her zaman böyle olacak” güveni. Müzik bu dengeyi koruyor - neşe olmadan ironi, gözyaşı olmadan acı, hataların bile ritim haline geldiği bir hayat.