Kawior

Ter, hırs ve hafif viski kokusu, “sonra” için soğutulmuş. Burada parlaklık ve gösteriş yok - sadece diğerleri eğlenirken çalışanların dürüst yorgunluğu var. Çamurdan, kredilerden ve yıpranmış ayakkabı tabanlarından geçerek, sonunda “kavior” servis edilen masaya varıyorlar. Lüksün sembolü olarak değil, hak edilmiş dinlenmenin metaforu olarak.

Sözler övünme gibi değil, uzun bir vardiyadan sonra nefes almak gibi geliyor. Onlarda basit zaferler için gurur var: ailelerini beslemek, kötü bir sistemde ayakta kalmak, yabancı bir logo için kendilerini satmamak. Biraz sinizm, biraz hassasiyet - ve sahte bir dünyada bile bazen insanca yaşayabileceğine dair çok fazla gerçek. Menüde havyar kalmamış olsa da, önemli olan masada kendi insanlarının olması.