On se connaît

Sıcak, neredeyse itiraf niteliğinde bir akış, satır aralarında yorgunluk ve minnettarlık aynı anda hissediliyor. Burada söz konusu olan şöhret değil, yol. Hayatın acı ile öğrettiği, inancın ise kırılmayan tek destek olduğu anlar hakkında. Her kelime, salondaki bir kişiye, bir arkadaşa, bir kardeşe, “sözsüz anlayan” birine yapılan bir itiraf gibi geliyor. Pozla örtülmemiş dürüstlük: biraz hüzün, biraz umut ve sokakların sert gerçekliğinden sızan bolca ışık. Müzik yüceltmez, geri döndürür - her şeyin başladığı ve her şeyin hala gerçek olduğu noktaya.