Amica

Uzay gemisi yerine beyaz taksi, ama uçuş yerine kaçış. Yazışmalardan, hayallerden, yabancılarınkinden - uyuyor musun? Burada her şey basit gibi görünüyor: biri diğerine yazıyor, biri köpek seçiyor. Ama bu “köpeğimi tercih ederim” ifadesinin altında, roller uzun zamandır ilham vermediği duyguların tiyatrosundan gelen yorgunluk gizleniyor.

Burada hüzün trajik değil - gündelik, dürüst. Tatillerden sonra ıslak asfaltın ve seyircisiz sabah kahvesinin kokusu gibi. Anladığınızda: canlı olmak için mutlaka birinin şiiri olmak gerekmez. Bazen sadece normal bir insan olmak yeterlidir - ya da en azından bir köpeği ve biraz da kendini alaya alma yeteneği olan bir insan.