Аритмия

Sessizce yaşayamayacağınız duygular vardır. Bunlar, çatıya yağan yağmur gibi gürültülüdür ve acımasızca dürüsttür - sanki vücut her nefes alışında kimi sarsacağını kendisi seçmiş gibidir. Bu, ders kitaplarındaki aşk değildir: burada “geri arayacak” ya da “ilk mesaj atacak” diye beklenmez. Burada sadece aritmi içinde yaşarlar - ikisi birlikte, senkronize, güvencesiz.

Dokunma tanıya, bağımlılık nefes alma şekline dönüşür. Kafada her şey çoktan karışmıştır: sınırlar nerede, “sen” nerede, “ben” nerede. Geriye sadece bu garip mutluluk kalır, acı bile doğruymuş gibi gelir. Her şeyin bitmesini istersiniz - ama siz hariç.