Капітан мовчить II

Bazen sabah kahveyle değil, içimizde bir fırtına varmış ve gemi çoktan rotasından sapmış gibi bir hisle gelir. Ve artık daha az içmek, daha çok konuşmak, sessizliğe saklanmamak için ne kadar şansın olduğu önemli değildir. Çünkü bu akşamdan kalma olmakla ilgili değil, içten içe sessizce çürümekle ilgili, acı vermez, sadece soğuk su banyoda olduğu gibi aşağı doğru çeker.

Dünya koordinatsız bir yere doğru sürükleniyor, günler sayılamıyor ve korku yanınızda oturuyor - davet edilmeyen eski bir tanıdık gibi, ama yine de gelmiş. Yine de bu sessizlikte dürüst bir şey var: kaptanın rotası olmadığını, ama yine de dümeni tuttuğunu kabul ettiğin an. Ve belki de hayat tam da budur - fırtınadan sonra deniz gibi kaçınılmaz.