Nu s-au plictisit

Şehrin sıcağı asfaltı ve kafaları eritiyor. Bazıları yine kendilerini yırtıcı hayvanlar gibi gösteriyor, ama hepsinin dişleri aynı şekilde plastik. Burada hayatta kalanlar, en yüksek sesli olanlar değil, etrafındaki herkes nasıl yaşanması gerektiğini biliyormuş gibi davranırken, gözlerine bakıp gülümseyebilenlerdir. Gürleyen motorların ve ucuz gösterişlerin arka planında, öfkeden çok yorgunluk içeren bir ses duyulur - ama öfke yine de vardır, cebindeki jilet kadar keskindir.

Ritim baskı yapıyor, ama güç veriyor. Bu, glamourdan değil, dişleri sıkıp devam etmekten bahseden bir durum, çünkü aksi takdirde yutulursunuz. Dünya sahte ve gösterişten ibaret, ama “fazla” olmaktan korkmayan biri var. Bunun için sahte gülümsemeyi öğreten sistemden biraz daha iğrenç olmak zorunda kalsanız bile.