Alles versucht

Yanık kokusu, beton kokusu ve çaresiz kararlılık kokusu var. Etrafındaki her şey sanki savaşıyor gibi - sokaklar, düşünceler, hatta hava bile gerilimden titriyor. Korku çoktan komşun haline geldiğinde ve şüpheler sadece arka planda bir gürültü olduğunda, içinde tek bir şey kalır: en azından biraz olsun huzuru geri kazanma arzusu. Bir zamanlar sana ait olan şeyin bir parçasını kapma arzusu.

Bu, köşeye sıkışmış bir insanın aniden dikleşmesinin anına ait bir soundtrack. Kahraman değil, kötü adam değil - sadece kaybetmekten yorulan biri. Her vuruş sanki bir kurşun, her kelime içsel cehennemden bir adım, artık korkutucu değil, çünkü dün daha korkutucuydu. Ve sonunda, tüm bu gürültülü öfkenin ardından, sessiz bir “Guten Morgen, Baba” duyulur - tüm bu zırhın altında bir zamanlar canlı birinin olduğunu hatırlatan bir ses.