Boncuk

Şehir uyumaz - nefes alır, gürültü çıkarır ve bazen kükrer. Burası rastgele insanların yeri değildir, ama kendine ait insanları vardır - inatçı, yorgun bakışlı ve canlı kalpli insanlar. İmparatorluklar kurmayan, hayat onlara yastık yerine beton atsa bile sırtlarını dik tutan insanlar.

Burada sadakat paradan daha değerlidir ve güven neredeyse bir lüks. Ama eğer birisi yanınızda ise, o zaman sonuna kadar, indirim ve açıklama olmadan. Fenerlerin çıtırtısı ve motorların uğultusu altında basit bir gerçek yankılanıyor: seviyeye ulaşmak için altı sıfır gerekmez. Boyun eğmemek yeterlidir.

Ve her satırda, sanki göğsünde yanan bir ateşin dumanı gibi: biraz acı, biraz gurur ve her şey çökse bile her şeyin kontrol altında olduğu gerçeğinden gelen garip bir sükunet. Evet, elmaslar bile bir zamanlar gözyaşlarıydı.