Król Cyganów

Kirli, pürüzlü sokak günlüğü - aynı derecede dürüst ve alaycı bir ses, hırsızlıkları, kaderin sınavlarında geçirilen geceleri ve asfaltta alınan dersleri sıralıyor. Nakaratındaki kendi kendine verdiği isim bir etiket gibi değil, bir maske-kendini koruma gibi geliyor: övünme ve pişmanlık, harcanan yılların ve kaçırılan fırsatların basit bir hesaplamasıyla iç içe geçmiştir. Burada sırt çantasında mançur, delikli ayakkabılar ve “sokak” tabelasının altında bir akıl hocası var - hepsi aynı bardakta: acı, sert ve biraz komik.

Müzik, hikayenin bahanesi gibidir: gitar homurdanır, ritim “rampampam” diye vurur, nakarat, aldatma girişimi gibi kahkahaları ve hayatta kalma ritüeli olarak çingene kurnazlığını tekrarlar. Göçebe hayatın hissi - yol, hayaller için para değiş tokuşu, hayatın yarısı “na hayau” - ve buna rağmen şaşırtıcı bir gurur: hiçbir şey için üzülmüyorum ve değiştirmek istemiyorum. Küçük bir ironi, sıcak bir yorgunluk ve çılgın bir güven - son satır ve ilk duraklamadan sonra geriye kalan budur.