FAŁSZYWI PROROCY

“Kendi çocukların” büyüdüğü dünya, sigara, ucuz bira ve güç illüzyonu kokuyordu. O zamanlar bodrum ve kolonun evrenin merkezi olduğu, kahramanlığın ise yara izleri ve borçların miktarıyla ölçüldüğü düşünülüyordu. Ama zaman geçiyor ve birdenbire anlıyorsun: bu havalarda “sokak” diye bir şey yok - sadece karanlık ve çamurda anlamsızca dönüp durmak var.

Şimdi her şey farklı - daha “beyaz” ya da daha doğru olduğu için değil, dipten gelen yorgunluk netlik sağladığı için. Bir zamanlar “Rolex'li adam” olmak istemiştim, şimdi ise sadece hayatta olmak, ucuz uyuşturucudan titremeyen eller ve artık öfke barındırmayan gözlerle yaşamak yeterli.

Bu seste, uzun süren bir deliryumdan sonra ayılma var, her satır eski benliğime bir darbe gibi. Acı, dürüst, ama bir anlamda özgürleştirici.