GLOW UP

Zaman en yavaş aktığı zaman, birisi makyaj yapıyordur. Kahve ocakta soğuyor, telefon üçüncü kez titriyor, ama o hala kapıda durmuş, banyo kapısının arkasında “maskara ve kirpik” savaşının gürültüsünü dinliyor. Öfke gelmek üzere gibi görünüyor - film başlamak üzere, arkadaşlar çoktan sohbet odasında şakalaşmaya başlamışlar - ama sonra o çıkıyor. Ve tüm sinirlilik, aynadaki buhar gibi eriyip gidiyor.

Bu kozmetikle ilgili değil. Bu, her bekleme dakikasının sevginin kanıtına dönüştüğü bir ritüel. Sinemaya giderken bile, ki bu arada sinema çoktan kapanmış, “milyon dolarlık” görünmek isteme arzusu. O, sabırsız bir FIFA şampiyonu, o ise kendi ritmine sahip bir highlighter tanrıçası. Ve bu makyaj, trafik sıkışıklığı ve “bir dakika daha” iç çekmelerinden oluşan valsde çok gerçek bir şey var: biraz kaos, biraz hassasiyet ve sonunda her zaman “uzay gibi görünüyorsun” diye fısıldayan bir sabır evreni.