TO DLA CIEBIE

Başarının tatlı tadı her zaman biraz acıdır - özellikle de bunun hepsinin kendin için olmadığını anladığında. Motor gürültüyle çalışıyor, atlar ileriye doğru koşuyor ve ayaklarınızın altındaki asfalt sanki hırsla eriyormuş gibi. Salon deri, ter, taze para ve burada kimsenin ihtiyacı olmayan ama yine de zorunlu olan Fransız markasının kokusuyla doludur.

Burada övünülmez, burada kanıtlanır. Kendine, birbirine, dünyaya, hiçbir yerden de ışığa çıkılabileceğini, hatta aşınmış bir çekiş ve yıpranmış bir ruhla bile. Seslerde gösterişten yorgunluk duyuluyor, ama aynı zamanda hassasiyet de hissediliyor - çünkü bu zırhın içinde sevgiye yer var. Sadece güller ve mumların olduğu değil, “senin için, benim için değil” cümlesinin, vuruş ve egzoz gürültüsü arasında yapılan bir itiraf gibi geldiği sevgi.