My Old Ways

Bazen düşüş gürültüyle değil, sessizce gelir - tüm kapıların anahtarlarına sahip eski bir tanıdık gibi. Her şey kontrol altında gibi görünüyor: yeminler edildi, kararlar verildi, hayat plana göre ilerliyor. Ama gözünü kırpmak yeter - ve işte bir adım yana, zayıf bir “tamam, sadece bugün”... ve yine her şey başa dönüyor.

Burada, kendisiyle barışmış yorgunluk ve ritimle maskelenmiş hüzün duyulur. Sanki geçmişin günahları dans pistine çıkmış gibi - güzel, küstah, acı verecek kadar tanıdık. Bütün bunlar zayıflık değil, insanlık hakkındadır: bazen geri dönmek istemediğiniz yeri hatırlamak için tekrar yanlış bir adım atmanız gerekir.