für immer jung

Gece özgürlük ve biraz acı bir koku yayıyor - yağmur sonrası havada, dünün kalıntıları çözülmüş gibi. Zaman parmakların arasından uçup gidiyor, sanki kül gibi, ve ne kadar sıkı tutarsan o kadar hızlı gidiyor. Her şey aynı anda hem canlı hem de geçici gibi: kahkaha, penceredeki ışık, dokunuş, telefonda artık olmayacak bir sesin yankısı.

Yine de bu kırılganlıkta garip bir sükunet var. Yandıkça, vardı demektir. Acıdıkça, canlı demektir. Ve eğer mutluluk sadece ödünç alınmış bir şeyse, en azından geceden bir an daha uzun sürsün. Çünkü bazen sonsuzluk, kısa bir “şimdi”ye sığar.