Like a Flower

Bazen gül olmak istersin ama aralarda bir karahindiba olursun. Glamour değil, ama gerçek. Etrafındaki dünya gürlüyor, parlıyor, zırhını giymeye yetişemeyenlere dikenlerini batırıyor. Ve sokağın bir köşesinde, neon bir tabelanın altında ve yorgun bir gökyüzünün altında, küçük, sakar bir çiçek açıyor - beğeniler için değil, hayranlık için değil, sadece canlı olduğu için. Burada acı dramatize edilmez - ritim vuruşlarıyla yaşanır. Küçük kıymıklar büyük sınavlara dönüşür, ancak onlarda da bir parıltı vardır: köklerini kaybetmeden büyüme şansı. Veda bile bir yükseltme gibi geliyor, yalnızlık ise bir sonraki perdeden önceki bir sahne gibi. Ve kimse adını hatırlamasa da, önemli olan başka bir şey. Bir yerlerde soğuk asfaltta bir hikayenin başladığı. Mütevazı, betonun içinden filizlenmiş ve kendine sadece "adı olmayan çiçek" adını vermiş, bir sap gibi esnek.