Serana

Anlam aramak istemediğiniz akşamlar olur - sadece loş bir odada oturursunuz ve hava yağmur ve vedalaşma kokar. Her şey sakin gibi görünüyor ama içimde bir yerlerde hafıza sessizce kazınıyor, bırakmanın unutmakla aynı şey olmadığını hatırlatıyor. Melodi, satır aralarında tanıdık bir ses duymak umuduyla tekrar okunan eski bir mektup gibi yumuşakça uzanıyor. Her kelimede yolda öğrenme var: Ruh hala "biz" olduğumuz yere, o zamana geri dönmek isterken nasıl yetişkin olunur? Yine de içinde garip bir sıcaklık var. Sanki kalp alçakgönüllüce pencerenin kenarına oturur ve fısıldar: "Tamam, eğer yapabilirsen geri dön. Ama olmazsa, biraz daha beklerim.