Kenangan Manis

Bazen gün sanki yavaş çekimde geçiyor gibi - basit, sakin, destansı olaylar olmadan. Biri normalden biraz daha yüksek sesle gülüyor, biri “görüşürüz” diyor ve ne zaman olacağını belirtmiyor. Her şey sıradan gibi görünüyor, ama hava birdenbire sıcaklıktan yoğunlaşıyor. Bunda özel bir sihir var - aptalca şeyler bile anılara dönüşürken, söylenmemiş sözler kelimelerden daha yüksek sesle yankılanıyor.

Ve tüm bunlar “şimdilik” ve ‘yakında’ olsa da, sanki geçmişten gelen, aceleyle yok olmak istemeyen yumuşak bir söz gibi. Böyle günlerin tesadüf olmadığını, dünyanın “üzülme, her şey tekrarlanacak” demek için kullandığı sessiz bir yol olduğunu inanmak istiyorum.