Sekuat Hatimu

Bazen hayat çok acımasız olur, sanki karşısındaki bir zırh değil, bir insan olduğunu unutmuş gibi. Vurur, iter, yere düşürür ve birdenbire sessiz, neredeyse çocuksu bir dürtü ortaya çıkar - bir zamanlar tek bir bakışla her şeyi iyileştirebilen kişiye sarılmak. Sözlerle, tavsiyelerle değil, her zaman parçalanmış olanı yeniden bir araya getirmeyi bilen sıcaklıkla.

Bu şarkıda acı çığlık atan bir acı değil - yorgun, güçlü olmaya çalışmaktan bıkmış bir acı. Ama her nefes alışta duyulur: orada bir yerde, yenilginin bile affedici bir şeye dönüştüğü eller vardır. Dünya belki daha yumuşak hale gelmeyecek, ama annenin şarkısının nasıl seslendiğini hatırlarsanız, kalbiniz biraz rahatlayacaktır - o şarkı, hala çocuk olabileceğiniz şarkı.