Kami Belum Tentu

Yanık kokusu, alaycılık ve en azından yetişkinlerden birinin ne yaptığını bildiğine dair umut kokuyor. Ses, apati dönemlerinin radyo alıcısından yayılıyor gibi: biraz punk, biraz dua. Burada bayraklar güneşten değil, anlamsızlıktan soluyor ve değişime olan inanç eski bir pil gibi: şarjı var gibi görünüyor, ama el feneri zaten yanıp sönüyor.

Her satır, nesiller arası yazışmalardaki notlar gibi, emoji yerine yorgunluk ve öfke, ilham yerine kuru ironi var. Dünya çöküyor, yeniden başlıyor, kendisiyle tartışıyor, ama bu müzikte hala bir kalp atıyor - inatçı, gürültülü, canlı. Etrafta yine “elektrik kesintileri” olsa bile pes etmeyen bir kalp.