5th Floor (10pm)

Dans pisti sanki geçmiş ve gelecek arasında donmuş gibiydi. Pirinç rafıyla "Dört Güllü" kuyruğu arasında bir yerde küçük bir mucize gerçekleşti - içimde ışık dizilerini yakan bir karşılaşma. Her şey sıradan gibi görünüyor: süpermarket, floresan ışık, hoparlörlerden gelen müzik biraz hırıltılı... ama onların kendine özgü bir film müziği var - hafif bir funk ritmiyle, basmati kokusuyla ve havayı ısıtan bir gülümsemeyle. O vinil gibi dönüyor, o da sanki bu anı uzun zamandır prova etmiş gibi ritme kapılıyor. Ve bu kaygısız ritimde o kadar çok özgüven var ki, "yeni" sözleri bile risk gibi değil, gerçek bir şeyin vaadi gibi geliyor. Blues değil, tesadüflerden, flörtten ve biraz da kaderden yapılmış yumuşak, buruk bir reçel.