Dopamine

Buradaki aşk, karşı şeritte, farları olmadan, müzik son ses açık, sanki bir speedrun gibi. Her şey gürlüyor, parlıyor, yanıyor - ama tam da bu tehlikeli hızda, metalin betona çarpmasından çıkan kıvılcım gibi canlı bir duygu doğuyor. Hafıza sürekli olarak kareler sunuyor: tek "o" gülünün solduğu bahçe, eller, tuz kokusu, mozaik şeklinde kalp kırıntıları. Ve tünelden gelen duman ve ışık arasında bir yerde, yine o beliriyor - doz, bağımlılık, insan kılığında dopamin. Her satır, cevap umudu olmadan, nefes nefese yapılmış bir itiraf gibi. Her şey zaten kaybedildi ama yine de atıyor. Ve ritim çaldığı sürece, en azından parçanın sonuna kadar biraz çılgın, biraz canlı olmaya izin verebilirsiniz. Besteci: Racy Besteci: Saan Söz yazarı: 1D1R