Tout a changé (Rien n'a changé)

Zaman, penceresi kapatılmayı unutulmuş bir tren gibi geçti - saçlar dağıldı ama içimdeki her şey aynı kaldı. Aynı ses tonundaki gülme, neşeyi nasıl gizleyeceğini bilmediğin o garip el hareketi. Sadece şimdi elbise biraz daha pahalı, kahve biraz daha acı ve sohbetler daha yumuşak ve daha seyrek. Ama kahkaha hala kalabalıkta bile tanınabilecek türden. Çevremizdeki her şeyin - şehirlerin, alışkanlıkların, telefon ekranındaki yüzlerin - ne kadar kolay değiştiği biraz garip. Ama içimde hala dürüstlüğe ve "sadece öylece" gelen telefonlara inanan o kız çocuğu kalmış gibi. Ve belki de büyümenin en büyük mucizesi de budur: Neredeyse her şeyi değiştirmeniz gerekse bile kendinizi kaybetmemek.